Canal du Midi.

Ecluse de Laurens is de laatste sluis, vanaf Toulouse gezien, voor het hoogste punt.

Deze keer hebben we eens een tochtje gemaakt langs het wereldberoemde Canal du Midi, een kanaal dat Toulouse verbindt met de Middellandse zee. Niet langs het hele kanaal, maar vanaf het hoogste punt bij Narouze vanwaar de boten beginnen af te zakken richting zee.

We hebben niet alle sluizen bekeken, want voor sommigen moesten we een heel eind over een volgens mij te smalle weg rijden om er te komen. Ook had ik geen zin om Castelnaudary en Carcassonne door te rijden. Het moest dus wel ontspannen blijven!

De hieronder getoonde foto's zijn niet allemaal in de juiste volgorde geplaatst, maar een kniesoor die daar op let.

Hier bij Narouze is dan dat hoogste punt. Hier wordt via een ingenieus systeem
het water in het kanaal op pijl gehouden. Het benodigde water, dat verloren gaat
bij ieder schip dat door de sluis vaart, wordt aangevuld met water dat vanuit de
Montagne Noir aangevoerd wordt 

Op dit hoogste punt, 189 meter boven de zeespiegel, wat meteen de waterscheiding is
tussen de Atlantisch oceaan en de Middellandse zee, is een obelisk geplaatst.

Dicht bij Narouze is in een dorpje genaamd Montferrand, een uitkijkpunt
vanwaar je mooi de omgeving kunt overzien.

Alwaar ook een kerkje staat dat  hermetisch is dichtgemetseld.
En deels is verbouwd tot woonhuis.

Bij één van de meren langs de Middellandse zee ontdekken we een witte laag.
Het is niet koud genoeg voor sneeuw, dus moet het haast wel zout zijn.
Sel de fleur, zoals het ook wel genoemd wordt.
Volgens zeggen is dat heel erg goed voor de huid, dus moet er pootje
gebaad worden. Helaas is de zoutlaag erg dun en de modderlaag
daar onder erg dik. 

In Narbonne plage is een camperplaats direct aan het strand. erg mooi.
Dat weten heel veel camperisten, want het stroomt er tegen de avond snel vol.
Het mooie is dat de plaatselijke bakker dat ook weet, want om 9 uur 's morgens
rijdt hij al toeterend rond om zijn broodnodige waar aan te prijzen.

Op vijf meter van de camper vinden we een mooi plekje om van strand en zee
te genieten. Wat willen we nog meer!

Zelfs ik vind het daar mooi. Zo mooi, een selfie waardig.

En plekje bij een van de vele wijnboeren die deelnemen aan France Passion,
een organisatie die overnachtingen bij de boer regelt voor campers.
Mooi systeem.

We zijn nog wel te vroeg voor de druivenpluk. Maar er is nog genoeg wijn over van
de voorgaande jaren, dus we hoeven niet uit te drogen.

De andere overnachting is bij een boer die zelf zijn tarwe tot pasta draait.
Ze laat ons hun bedrijf met grote trots zien en dat is terecht, want we hebben
zelden eerder zo'n schone en nette onderneming mogen aanschouwen.

Ook belangrijk is de rust die we bij dit soort boerenplekken vinden.
Warm weer en een mooi boek is alles wat we wensen.

Op de zelfde plek maar van de andere kant.

Hier toon ik de beide zakjes pasta die wij gekocht hebben om te proberen.
Helaas vonden we het niet echt bijzonder geslaagd.

Bruisend loopt een sluis vol water als er geschut moet worden.

Hier, met één enkel bootje verloopt alles rustig en kalm.
Dat is wel eens anders als er drie boten in de sluis geperst moeten worden.

Hoe vredig kan het zijn.

Een bijzonderheid van het kanaal is de plek waar het water door een tunnel moet.
Om een hoge heuvel te passeren is het kanaal versmald en is er een  doorgang geboord.

De boten moeten hier één voor één doorheen. Tegenliggers worden vermoedelijk niet
op prijs gesteld.

Voor de nieuwsgierige voetganger is er een paadje aangelegd.

Wij weten niet precies wat dit is: is het een bredevoorde of een lichtevoorde.
In ieder geval komen we niet met droge voeten door deze doorwaadbare plaats.

Dit plakkaat is te gedachtenis aan een Amerikaanse president en voormalig
ambassadeur in Frankrijk, bij de brug van de vrijheid.

En verder zomaar nog enkele plaatjes van mooie sluisjes.