Deze morgen gaat de zee behoorlijk meer te keer, ergens in de verte is het slecht weer geweest. Hier niet, al waaide het vannacht een beetje.
Vanmorgen heel vroeg gingen er al weer campers op pad, maar wij pakken eerst maar weer eens de fiets voor een portie ochtendgymnastiek. Deze keer nemen we natuurlijk een andere richting over het fietspad naar Gruissan, het eerst volgende dorp. En voor de terugweg vind ik een mooi weggetje dat onder langs de heuvel slingert.
Als we terug komen zien we dat de parkeerplaats inmiddels half leeg is en dus gaan wij ook maar eens verder.
Ik heb weer een route uitgezocht over de kleinst mogelijke wegen, daar kom je bijna geen andere campers tegen. En ze hebben ongelijk want we treffen een prachtige weg langs het water waar de roze flamingo’s in staan te foerageren. Een mooi gezicht en dus blijven we daar een poos staan kijken.Als we later op de grote weg van Narbonne naar Perpignan komen, zien we waar al die andere campers gebleven zijn. Ze rijden allemaal van her naar der via de drukke N-wegen. Dat moeten ze ook vooral blijven doen want wij nemen weer een binnendoor route door de Corbiére, een mooie en eenzame streek waar ook uitstekend wijnen vandaan komen.
Om vier uur stoppen we in een dorpje genaamd Félines Therminès waar ook een officiële camperplaats is.
We zijn vroeg en daarom loop ik nog even het dorpje in en zie dat er een wandeling is aangegeven met uitzichten en bezienswaardigheden. Desgevraagd deelt Diny mede dat ze ook wel zin heeft om die wandeling te maken en dus gaan we met de wandelschoenen aan en de rugzak op de nek op pad.
Het is nogal zo’n eind en het gaat via een stijl pad snel naar boven. Dit pad wordt wel behoorlijk misbruikt door de wilde zwijnen, grote delen zijn losgewroet door die beesten. Die bezienswaardigheden blijken dolmen te zijn, heel oude steenhopen waar we niet zo heel erg in geïnteresseerd zijn. Niemand weet nog waarvoor ze opgericht zijn, dus wat moet je er mee.
Op het hoogste punt aangekomen veronderstellen we dat we via een ander pad weer terug kunnen naar het dorp en vervolgen dus de weg. Maar dat pad draait na een poosje behoorlijk de verkeerde kant op en aangezien we ook nu weer geen wandelkaart hebben vertrouwen we de zaak niet en nemen een verstandig spreekwoord in gedachten. Beter te halve gekeerd als ten hele gedwaald. En we gaan dus via hetzelfde pad terug.
En als we compleet afgepeigerd weer in de camper zijn begint het hard te regenen. En het zou nog wel de hele week mooi weer blijven! En het wordt koud en het blijft maar regenen die avond en nog hard ook. Het klettert op het dak en voor de deur van de camper heeft zich een grote plas gevormd waar ik prompt instap als ik later even buiten wil kijken.
Dus dat vinden we allemaal niet zo leuk, maar binnen brandt de kachel en hebben we ons natje en droogje. Dus wie doet ons wat.
Dinsdag 13 april.
Vandaag gaan we zo langzamerhand weer op huis aan. We vertrekken niet al te vroeg en gaan met mooi zonnig, maar fris weer via de gebruikelijke kleine weggetjes richting westen. We komen zo tegen 5 uur weer aan bij Chicane en na een eerste controle blijkt de veestapel nog prima op orde te zijn. Hier heeft het niet geregend dus de plantjes krijgen direct een beetje water.
En wij drinken een lekker wijntje op de behouden thuiskomst.
