De hele route is gepland met de route planner. We gaan eerst via Ax les Thermes, vanwaar we de bergen intrekken en we gaan een paar mooie cols over. Het is trouwen gloepens koud bovenop die bergpas. Daar blijven we niet langer als nodig is. Ondanks dat het nog vakantietijd is, is er weinig verkeer.
We hebben aan het eind van de middag ons plan gewijzigd, het was de bedoeling om ergens bij een boer te overnachten, maar daar zijn we te ver vanaf en we kunnen in deze steile bergdorpen ook geen enkele goede vlakke parkeerplaats vinden om te staan.
Dus zijn we om 7 uur gestopt in Rocquefort de Sault op de verlaten camping municipal. We gaan er maar staan omdat een briefje aangeeft dat dat goed is.De beheerster komt even later aansloffen om 9 euro en 45 cent te innen en om een mooie wandeling aan te bevelen. Volgens haar is de vakantietijd voorbij, de laatste kampeergasten zijn gisteren vertrokken. Nu komen alleen nog maar gepensioneerde reizigers langs die de tijd aan zich zelf hebben.
’s Avonds hebben we nog geprobeerd een kapelletje te bereiken dat hoog in het dorp zichtbaar is maar dat lukte niet omdat het dorp net een doolhof is. We komen overal, behalve bij die kapel.
Daarna maar lekker een whisky gedronken en vroeg gaan slapen
Zondag 27 augustus.
Vanmorgen zijn we om 9.30 uur opgestaan en hebben na het ontbijt zo’n anderhalf uur gewandeld door de plaatselijke uitgestrekte bossen.
Nadat we een eindje op weg waren komen we een 4x4 auto tegen met een groot dood wild zwijn op de voorbumper gebonden en in de auto zitten 4 glunderende jagers met hun honden.
Het is een mooie wandeltocht door een afwisselend berglandschap. Filou kan zijn plezier niet op met zo’n vrije wandeling.
Na het koffiedrinken vervolgen we onze reis en rijden van het ene dorp naar het andere over bergen en door dalen. De weinige tegenliggers hebben gelukkig veel ontzag voor ons grote voertuig, ze gaan allemaal netjes en op tijd aan de kant als de weg eens wat al te smal is voor twee auto’s. En dat is hij regelmatig.
Ineens, zomaar vanuit het niets zien we vanuit de bergen de middellandse zee voor ons liggen en dus toen besluiten we om ook nog even naar het strand te gaan.
Maar hoe dichter bij de kust hoe drukker het word, het kust en stranddorpje Argelès plage is nog vol toeristen, ondanks dat de vakantieperiode bijna voorbij is. Het strand moet dus maar even wachten tot de maandagmorgen. Dan is het hopelijk een beetje rustiger.
Bij Saleilles vinden we een wijnboer waar we prima kunnen overnachten op de rustige camperplaats die ze hebben gereserveerd. De druiven zijn rijp en erg lekker. Ook staat er een amandel boomgaard. We nemen een paar afgevallen noten mee om thuis te planten. Die bomen zullen bij ons ook wel groeien.Maandagmorgen 28 augustus nemen we afscheid van de wijnboer en vertrekken om 9 uur. Die boer was heel druk omdat ze net waren begonnen met de druivenpluk. Het is door het mooie zonnige weer van deze zomer erg vroeg, maar de oogst beloofd heel goed te worden. Nu maar hopen dat hij die wijn ook voor een goede prijs kan verkopen. We hebben maar niet gevraagd naar de wijn winkel om te proeven en te kopen, hij had er geen tijd voor.
De routeplanner brengt ons weer terug naar de kust bij Leucate plage. Daar is vandaag niets te
doen en bijna geen mens te zien. Het strand is nog helemaal verlaten. Het is prachtig strandweer en we brengen daar een anderhalf uur door aan dat strand. Filou is niet te bewegen om één stap in dat water te doen. Als er een golf aan komt rollen schiet hij weg.Na die onderbreking richten we het stuur weer naar het binnenland. Via de kleinst mogelijke bochtige en draaiende bergweggetjes komen we in de wijnstreek Corbiéres.
De wijnboer die we uitgezocht hebben om te overnachten is gesloten en er is ook geen mens te zien. Jammer, hij ligt mooi aan de rand van het dorp, in tegenstelling tot de overnachtingsplek gisteren die heel afgelegen lag. We hadden ’s avonds weer eens een dorpswandeling kunnen maken.
We zoeken een ander op in het boek die niet te ver af is. Helaas blijkt dat een grote wijn winkel te zijn en ligt de parkeerplaats dicht aan een drukke weg. Daar hebben we geen zin in. We zoeken nog weer een ander adres op, maar komen tot de conclusie dat die weer dichter bij huis ligt en Diny wil niet op minder dan 50 km van huis overnachten. Het blijkt volgens de routeplanner net 50 km te zijn, dus we gaan gewoon naar huis. Dan kan ik ook meteen kijken hoe het met de dieren is vergaan.
Alles is thuis goed in orde.
