verhalenarchief

dinsdag 21 oktober 2008

Spaanse Pyreneeën. 6.

Mij is altijd geleerd dat je bergafwaarts in dezelfde versnelling moet rijden als bergop. Dus rijden we, om de remmen te sparen, rustig in de tweede versnelling ook weer de berg af.
Haarspeldbocht na haarspeldbocht, de een na de ander.
We komen uiteindelijk weer beneden en zien het dorpje Larrau al snel liggen. Of ze daar een stinkend fabriekje hebben? Een suikerfabriek, lijkt het wel aan de stank te oordelen. Ben je klaar mee, woon je in de bergen met de zuivere lucht....

Beneden stoppen we even om op de kaart te kijken voor het vervolg van de route.
Dan start ik de motor weer en rij weg. Ik raak even het rempedaal aan en met tot mijn schrik geen enkele weerstand onder mijn voet. De rem doet het niet meer!!!
Schrik en blijdschap. Schrik, hoe nu verder en blijdschap dat het hier onder aan de col pas gebeurd. Je zal toch op zo'n steile helling geen rem meer hebben.

Bij een nabijgelegen restaurant vraag ik of ze voor mij een garage willen bellen en dat doet de dienstdoende dame met plezier. Maar die garageman wenst niet te komen, hij doet niet aan dépannage. Wel raad hij aan om mijn verzekering te bellen, die hebben een 24-uurs telefonische hulpdienst.

Ik had toevallig pasgeleden een brief van de verzekering gehad, waarin verteld werd dat ik een goede schadeloos rijdende chauffeur ben en dat we een voordeel op de premie verdiend hadden. Daar was ook een kaartje bij met de gegevens van de verzekering.
Ik had dat kaartje voor alle zekerheid in de portemonnee gestopt, en laat daar nu alle gewenste gegevens opstaan.
Het Maafmeisje aan de telefoon verzekerd mij na enkele relevante vragen, dat er binnen drie kwartier hulp zou opdagen.

En ja, na een kopje koffie en een uur wachten komt er een grote kraanwagen aanscheuren.
Redding is nabij. Ik zie voor mijn geestesoog de camper al op die wagen staan en wegrijden met onbekende bestemming.

Maar nadat ik mijn verhaal aan de vriendelijke garagist verteld heb begint hij te lachen. Hij weet zeker dat het probleem inmiddels opgelost is.
"Probeer de rem maar even".
En ja, de rem voelt weer als vanouds aan. Na een gezamenlijke testrit verteld hij ons het verhaal van oververhitte remolie en luchtbellen in het remsysteem. Ook de eerder geroken suikerbietengeur is opgelost, dat deed die hete olie.
Als de auto een uurtje stilstaat en de olie weer is afgekoeld is alles weer goed.

Goede reis en voorzichtig met remmen. En hij vertrekt weer met een fooi voor de moeite. Maaf regelt het allemaal. Zonder twijfel later ook met ons.

aantal bezoekers